Bericht van de voorzitter van de LVMP
Beste leden,
Ik wil beginnen met een warme groet aan jullie allemaal. Iedereen van ons is getroffen door de manier waarop nu ook onze eigen wereld vanaf eind februari volledig veranderd is.
De berichten uit China eind vorig jaar waren ver van ons bed. De eerste berichten over Europa kwamen tot ons en ineens zat met name Brabant midden in een werkelijk geworden situatie, die Albert Camus in zijn roman La Peste beschrijft. Een ziekte sluipt zomaar je leven binnen. Je wordt afgesloten van de omgeving en je afleiding verdwijnt. Gelukkig kwamen er in het boek ook berusting en nieuwe initiatieven. Dit zie je in de werkelijkheid ook; iedereen zet nu de schouders eronder om deze uitdaging aan te gaan.
Vanuit ons werk en uit eigen ervaring weten we dat het met ziektes in het algemeen zo gaat!
Ineens merk je iets op en eerst denk je “Gaat wel over”. Je neemt wat rust, wrijft wat over die pijnlijke plek of schraapt wat vaker je keel. Als de klachten dan niet verdwijnen ga je verder zoeken. Eerst zelf met de meest vreselijke verhalen van wat het kan zijn. Dan gaan we de fase in dat we hulp gaan vragen aan de professional. De arts of psycholoog bundelt de klachten in symptomen, doet onderzoek en komt tot een diagnose. Afhankelijk van de symptomen wordt je wereld ineens beïnvloedt door ziekte. De hoop zit in de behandelmogelijkheden. Het vooruitzicht bepaalt de kleuring van je symptomen en soms is het uitzichtloos. De hoop, berusting en warmte van anderen kan dan helpen.
Een deel van de patiënten heeft in dit proces expliciet meer hulp nodig en dan komen wij vanuit ons vak erbij. Medische psychologie is er voor die mensen die door hun ziekte de uitdagingen in het dagelijks leven niet meer aan kunnen. Die door behandeling beperkingen oplopen of die na een behandeling moeten leren omgaan met een blijvende beperking.
Bij COVID-19 ging het niet anders. De eerste klachten werden vrij snel serieus maar waren nog niet in onze eigen omgeving. De wereld isoleerde China en daarmee leek het mee te vallen. Je hoorde begin dit jaar verhalen van discriminatie richting mensen uit Azië; de eerste tekenen van uitsluiting. Daarna werd al snel duidelijk dat dit virus ons allen zou treffen en niet veel later sloeg de bom in.
Ongeloof, ontkenning en daarna de meest wilde verhalen kwamen los. De mensen kregen een deuk in hun vertrouwen, de regering stond op en trof maatregelen, net zoals wij dat nu moeten doen.
Ik heb afgelopen week veel mensen gesproken die hun beste beentje voor zetten. De collega’s in de ziekenhuizen in Brabant zijn al druk in zorg voor patiënten, collega’s en elkaar. Elk ziekenhuis bereidt zich voor. Afgelopen week hebben wij als LVMP ons best gedaan die lokale initiatieven te bundelen op de website en via de nieuwsbrief. We willen jullie daarmee helpen om zo je eigen plan te maken.
Ook zijn we samen met NIP en NVGZP bezig om jullie nog beter te informeren over de zorg die nu ook voor onze collega’s in het ziekenhuis nodig is. Tevens proberen we met hen de gevolgen op langere termijn in de gaten te houden en de lijn naar VWS, ZN en NZA kort te houden. Zo kunnen we de versnelling die ontstaat in nieuwe manieren van bijvoorbeeld online werken, verantwoord blijven doen. Informatie over gebruik van juiste declaratiecodes en beveiligd online werken vinden jullie al op de website. De versoepeling rondom 1e consulten face -to-face voor artsen zijn niet voor een paar weken. De gevolgen van deze op- en afschaling van zorg zullen nog even blijven en daarom is het zaak dat we elkaar hierbij niet in de weg zitten maar juist helpen.
De zorg voor onze vaste patiëntgroepen komt ook onder druk te staan. De ernstig acuut zieke patiënt, mensen die 2 weken geleden een chemotherapie ingingen met een onzeker vooruitzicht en nu ook de dreiging van COVID-19 ervaren. Iedereen moet binnen blijven en zij moeten toch de deur uit voor hun behandeling net als dialyse patiënten en andere chronisch zieken. Maar laten we niet de andere kwetsbare groepen vergeten met reeds bestaande psychische klachten wiens begeleiding ineens anders wordt en die geconfronteerd worden met lichamelijke klachten. Ondersteuning van GGZ collega’s zal komende tijd ook van belang zijn.
Ook voor het bestuur moesten we wat keuzes maken op korte en middellange termijn. Vergaderen ging online en hoewel dat even wennen is ging het met 9 man toch best goed. We hebben het eerste stappenplan opgezet met een blog over beeldbellen en een handreiking betreffende peer support als eerste stap. De komende week zal (op de website) informatie over nieuwe onderwerpen volgen. We hopen iedereen op deze manier de komende tijd te informeren, maar hebben daarbij jullie input hard nodig!
Gelukkig zijn we als groep goed verenigd en zullen we als groep de zorg voor patiënten, collega’s en elkaar op een kwalitatief goede manier vorm blijven geven. Met name kennis en creativiteit zullen ons daarbij helpen.
Wij doen ons best jullie te ondersteunen met die goede informatie en hopen ook dat jullie ons daarmee blijven voeden.
Samen is een woord van verbinden. Begin februari op het congres in Davos stonden we samen stil bij de inhoud van ons mooie vak. Half februari waren we nog samen met de voorzitters van de werkgroepen en het bestuur. Iedereen had plannen en was op weg naar meer verbinding. Onze werkgroepen zullen komende tijd op eigen vlak de informatie moeten blijven volgen en ons en elkaar blijven informeren.
Helaas hebben we als bestuur moeten besluiten dat de ledenvergadering 15 mei niet door zal gaan in de geplande vorm. Het thema van die dag, e-health, is extra relevant geworden in een paar weken. We zijn druk op zoek naar andere werkvormen om de inhoudelijke kennis hierover wel te delen. Hierover krijgen jullie bericht. Blijf de website en social media goed volgen.
Sterkte allemaal en na de sprint van afgelopen dagen moeten we niet vergeten dat we ons ook op langere termijn voor moeten bereiden op veranderingen die diepgaand ingrijpen in ons werk, de maatschappij en ons eigen leven.
Blijf in beweging, eet gezond en rust goed uit!
Joost Derwig, voorzitter LVMP
