Column: “Lieve Mieke” over in beweging komen
Lieve Mieke….nu had ik laatst weer de kriebels en ben ik begonnen met hardlopen. Immers, beweging is goed voor de mens. Laat mij nou direct weer een blessure oplopen…. Jammer, want beweging brengt een hoop goeds. Zo ontdekte Shapiro tijdens een wandeling de basis van EMDR!!!! Is heel wat beter dan het piriformis syndroom zoals bij mij…….
O nee, wat vervelend voor je Charlotte ! Een piriformis syndroom ? Die moest ik opzoeken. Heb je veel pijn ? Hopelijk gaat het snel beter !
Tja het is even niet anders, vervelend dat beweging mij nu dit heeft gebracht want eigenlijk is bewegen toch leven. Zo beweeg je bijvoorbeeld in je leven van levensfase naar levensfase en in je carrière maak je stappen…..
Ben jij nog beetje in beweging? En….brengt het jouw nog lumineuze inzichten, Mieke?
In ieder geval heeft het hardlopen jou al een lumineus inzicht gegeven. Je schrijft ‘eigenlijk is bewegen leven’. Blaise Pascal, een wis- / natuurkundige/ filosoof, geboren in 1623 en overleden in 1662, formuleerde het ongeveer zo: ‘onze natuur ligt in beweging, volmaakte rust is de dood’. Hij gaat dus nog een stapje verder dan jij….
Mijn beweging…Ik begin de dag met een mind-body-warming – up. Eerst de mind…Sinds een aantal maanden luister ik ‘s ochtends naar de podcast Poezie Vandaag. Ellen Deckwitz leest, met een prachtige stem, dagelijks een gedicht voor. Ze geeft wat extra informatie, vertelt over haar beleving. Het duurt pakweg vijf minuten. Nu had ik niet zoveel met gedichten, maar ik ben er wel meer mee gaan krijgen. Een warming-up voor de verbeelding, rekken en strekken tussen de oren… het voelt voor mij als een goed en verrassend begin van een werkdag. En dan de body: niet op de e-bike maar op de i-bike (want ‘IK’ trap old school) naar het ziekenhuis. Ook mindful, want het wordt steeds beweeglijker onderweg. Fietsen voelt soms als bike for your life…Weet je nog dat ik een paar maanden aangereden werd door een mij tegemoet snellende fietser? Geen helm op, wel een hersenschudding. Gelukkig geen zware. Heb je dat artikel trouwens laatst gelezen in Medisch Contact, nummer 26, ‘Breng de ziekenhuispatiënt in beweging’ ? Patiënten, die hun bed opmaken en lopend naar de operatiekamer gaan… zo ver is het bij ons nog niet. Er is wel meer aandacht voor bewegen, maar er kunnen nog stappen gezet worden… Bewegen is natuurlijk ook goed voor de ziekenhuismedewerkers. Ik neem vaak, niet altijd, de trap. Zittend achter mijn computer zou ik meer moeten bewegen. Ik zit meestal heel geconcentreerd in een soort freeze stand achter mijn bureau. Sommige organisaties schijnen beweeg-pop-up’s te hebben. Dat zou voor mij prima zijn. Tussen de middag maak ik af en toe, heel af en toe, een lunchwandeling met collega’s. Ik zou zo bedenk ik me, op mijn telefoon mijn stappen bij kunnen houden, maar dat doe ik niet. Tijdens corona heb ik een blauwe maandag met de Ommetje app gewandeld. Ik ben gestopt vanwege het ontwikkelen van een mini- OCD… Dat was niks voor mij….Hoe ziet jouw beweging rondom de werkplek er uit?
Wat een gewetensvraag….beweging rond de werkplek. Met schaamrood op mijn kaken kan ik niets anders zeggen dan dat ik achter mijn pc zit, en niet sta…… Wel in de ochtend de trappen pak naar de 3e verdieping, wellicht voor de lunch ook nog even maar verder in de kliniek mij per lift beweeg…….. Maar goed dat ik voldoende rek en strek tussen de oren gedurende de dag!
Dat laatste compenseert enorm en is misschien belangrijker dan je denkt ! ‘A mindstretch a day keeps the doctor away’.…En dan doorrrrr natuurlijk: ‘a daily workout between the ears brings you many healthy years’ …Dat spreekt voor zich toch ?!
Het fysieke en fanatieke sporten (zo liep ik ooit marathons) is voor mij verleden tijd. De leeftijd… ik ga nu voor onderhoud en behoud. Bewegen is, zoals je opmerkte, gezond. En is niet bewegen dus ongezond? ‘Al het ongeluk van mensen komt voort uit een ding: ze kunnen niet rustig blijven zitten in een kamer’, schrijft Blaise Pascal. En nee, hij was niet de founding father van de sedentaire leefstijl. Het was hem echter opgevallen, dat mensen het heel ingewikkeld vinden om alleen met zichzelf in een kamer te zijn. Geen rust in zichzelf hebben. Nog steeds herkenbaar toch? En vandaag de dag is die rust misschien belangrijker dan ooit. Minstens zo belangrijk als bewegen? En misschien om ook eens wat vaker stil te staan bij wat iemand beweegt om niet te bewegen? In deze maatschappij is er veel ‘vastgelopen’ beweging: burn-out, obesitas. …Ik moet nu opeens denken aan dat beeld , gemaakt door Saskia Stolz , van een zittende, in elkaar gedoken tiener, felgeel jack, capuchon over het hoofd, pas geplaatst op het Museumplein. Heb je dit voorbij zien komen? Om ons te herinneren aan depressie en zelfmoord bij jonge mensen. Soms stolt het bewegen, het bewegen van levensfase naar levensfase….. Het is belangrij
Ja prachtig dat beeld!! Zo tekenend………de stilstand.
Tja wat ik vind…….ik denk dat er een valkuil zit in de gedachte dat geen beweging…stilstand hetzelfde als stagnatie is. Een gedachte die nu veel lijkt te spelen, dus men gaat maar door. Zelf kan ik, bijna tot ergernis soms van mijn naasten, bijzonder goed niets doen, stil staan….. alhoewel, stil liggen……op de bank …… met b&b vol liefde op de buis. Maar dat mag toch….met een blessure?
Interessant wat je schrift over die valkuil! En wat je vraag betreft: ik ben natuurlijk geen arts maar volgens mij beschrijf je een klassieke blessurebehandeling : TLC ( Tv – Lie – Couch) toch?!
En als het helpt, zou ik er lekker mee doorgaan, totdat je geen last meer hebt!
Tijd voor de cooling- down? Om van bewegen naar bewogen te gaan ?
Op twee slakken
Twee slakken waren al sinds jaren
Op weg van Groningen naar Haren.
Ten slotte kwam geheel ontdaan
De oudste aan het eindpunt aan.
Hij slikte en sprak diep bewogen:
‘Mijn broer is uit de bocht gevlogen!’.
Geschreven door Kees Stip, dichter, geboren in 1913 en overleden in 2001.
Veel beterschap met je blessure!