No man is an Island (Harry Horsman)

Terwijl ik staar naar de kaart die aan de muur hangt, ben ik op zoek naar de rode stip die aangeeft waar ik me bevind. Deze stip geeft me houvast, vertelt me mijn positie en van daaruit kan ik verder oriënteren. Soms wens ik dat er in het echte leven ook van die rode stippen bestonden, zodat je direct en eenvoudig een beeld krijgt van je positie in de context. Wat is mijn werkelijke positie binnen de organisatie? Hoe verhoudt mijn behandeling zich ten opzichte van die van de medisch specialist? Wat is de status van de afdeling op de begroting? Allerlei rode stippen die een hoop verbazing, frustraties en onbegrip zouden kunnen voorkomen. Helaas plaatst het leven deze stippen niet, u zult dus zelf op ontdekkingsreis moeten gaan. En laat u hier niet door ontmoedigen! Want zelf positie bepalen is juist ontzettend leuk en leerzaam om te doen! En het mooie is, u zult ontdekken dat er vaak hele delen van de kaart nog blanco zijn. Dit betekent dat u niet alleen de stippen plaatst, maar ook de kaart zelf kan invullen! Hier in Davos zijn we momenteel druk bezig om de hooggebergtebehandeling een geïntegreerd onderdeel te laten zijn van de Nederlandse astmazorg. Een van de grootste risico’s die je als Nederlandse kliniek in het buitenland immers loopt, is dat je losraakt van je netwerk. Onthecht, geïsoleerd, los van context, tsja.. daar zou iedereen wel door van de kaart raken. Om nauw verbonden te blijven met de Nederlandse gezondheidszorg beschouwen we een opname in het NAD als een tijdelijke interventie die deel uitmaakt van een integrale behandeling van ernstig en moeilijk behandelbaar astma. Het is dus belangrijk de hooggebergtebehandeling in de juiste context te zien en goed af te stemmen met verwijzers. Het besef van deze context heeft ons aangespoord om de vervolgzorg en begeleiding na opname uit te breiden en deels opnieuw in te richten. We gaan onderzoeken hoe behaalde resultaten zo goed en lang mogelijk kunnen beklijven. Hierbij willen we gebruik gaan maken van digitale ondersteuning in de vorm van een app, of via onze nieuwe website. Voor de psychologische nazorg hoop ik met u te kunnen samenwerken en een netwerk te vormen dat de zorg in Davos en Nederland met elkaar verbindt. Naast verbinding met Nederland zijn we ook bezig met positie bepalen in de lokale context. Zo hebben we in het kader van samenwerking op het gebied van wetenschappelijk onderzoek, de banden weer aangehaald met onze buren; de Duitse Hochgebirgsklinik (HGK) en het gerenommeerde Schweizerische Institut für Allergie- und Asthmaforschung (SIAF). Het was een zinnig en prettig bezoek. De directeur van het SIAF stelde zich voor en verontschuldigde zich geen visitekaartje te kunnen overhandigen, want ze waren op. Hier was hij enigszins ongemakkelijk achter gekomen toen hij vorige week een ontmoeting had met de nieuwe prime minister van Nieuw Zeeland. Goed, het was duidelijk, deze man zette zich zelfs zonder kaartje duidelijk op de kaart. Niet alleen zorg en instellingen zijn verbonden met hun omgeving, zelf ben ik als klinisch psycholoog uiteraard ook onderdeel van een netwerk en sta ik ergens op een rode stip in mijn context. Inbedding in een netwerk is even cruciaal als vanzelfsprekend. De Engelse alleskunner John Donne doorzag dit al lang geleden en beschreef in 1624 zijn inzicht met de poëtische woorden: No man is an island. Geen mens is een eiland, elk individu is onderdeel van de mensheid en dus onlosmakelijk verbonden met de ander. Vind ik zelf op zich wel een prettige gedachte, vooral op momenten dat ik hier op de berg weer eens verzeild raak in dilemma’s waarbij ik het gevoel heb dat ik eenzaam op een eiland sta.  Berg en eiland zijn in dit geval overigens niet alleen vergelijkbare begrippen in overdrachtelijke zin. Het zijn ook gewoon in het echt dezelfde dingen, met als enige verschil dat een eiland een berg is die toevallig voor een groot deel onder water staat. Eiland of berg, het is de context die bepaalt hoe je de dingen ziet. Afijn, terug naar mijn berg, -ik bedoel eiland- waar ik nog steeds met mijn dilemma worstel. Wat te doen? Ik realiseer dat no man an island is en neem contact op met iemand waarvan ik weet dat die me verder kan helpen: “Ik heb weinig tijd, maar zit met een dilemma, mag ik je brein even lenen?” Het horen van de stem aan de andere kant werkt al kalmerend. Het is bijzonder fijn om te merken dat af en toe de stip voor je wordt neergelegd.

Harry Horsman