Column: “Lieve Mieke” over tijd en aandacht

C:
“Afgelopen weekend ging ik met mijn dochter samen op pad. Deze activiteit had een levensbelang, want wat moest zij anders aan op het komende feestje…. Dit werd een gezellige middag met tijd en aandacht voor elkaar. De week hierop merkte ik dat we makkelijker waren in het contact, elkaar beter begrepen met weinig woorden…. Mooi is dat toch, hoe aandacht de lijm in verbinding kan zijn…herken jij dat?”

M:
secondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondeseconde
secondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondeseconde
secondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondeseconde
secondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondesecondeseconde
secondeseconde

C:
“….. Is er iets mis met de verbinding?”

M:
“Nee, helemaal niet,  ik wil door deze ‘secondelijm’,  juist aandacht vragen voor jouw aandacht. En voor de tijd, die hiermee verbonden is. Steeds meer trekt en vraagt onze aandacht. De tijd lijkt sneller te gaan. We kunnen de tijd beter meten, efficiënter indelen en benutten en toch, en toch is er die tijdsdruk, het gevoel tijd tekort te komen…?”

C:
“Tja die tijdsdruk, herkenbaar ja. Lijkt wel of alle activiteiten die ik wil of moet ondernemen onderling concurreren in tijd……..en dus de aandacht ervoor….”

M:
“Ja, precies. Ik hoorde trouwens op het VGcT najaarscongres laatst  (‘Under Pressure’) dat er in de zorg, een hoog percentage burn-out is. Niet nieuw, want dat merk je op de werkvloer. En veel collega’s, die de zorg verlaten. Zorgelijk toch?”

C:
“Ook zo’n factor weer die een rol kan spelen in het zorginfarct waar men het tegenwoordig over heeft…..”

M:
“Wat is er toch met de tijd, met deze tijd ? Nou ja, deze tijd… ? De tijd heeft altijd al aandacht gehad. Als je teruggaat in de tijd kom je bijvoorbeeld Chronos tegen in de Griekse mythologie. Een bejaarde man met een baard, afgebeeld met een zandloper en met een zeis. Tijd is meetbaar en tijd is kostbaar vanwege onze tijdelijkheid, toen waren dat ook al punten van aandacht…Via deze Chronos-tijd, de lineaire kloktijd, kunnen we tot op de dag van vandaag werk en prive structuren en chaos voorkomen….”

C:
“Ja, ja…Boeiend, zo’n beeld, maar dat was een andere tijd toch….?!”

M:
“Klopt, maar misschien ook voor onze tijd actueel, want Chronos had een kleinzoon, Kairos…”

C:
“En die had vast ook weer allerlei familiaire verbindingen…Waar gaat dit heen ? Een familie-opstelling avant la lettre met mythische proporties????”

M:
“Nog heel even… Het blijft bij Chronos en Kairos. Kairos heeft een weegschaal als attribuut. Hij staat voor een andere tijdsbeleving, namelijk wanneer je ‘los’ bent van de klok-tijd. Je bent aandachtig, voor je binnenwereld, voor de buitenwereld. Er is aandacht en tijd voor wikken en wegen, voor over- wegen, voor reflectie, voor creativiteit, voor verbinding en voor de bonus: finetuning en timing. Het samen op pad gaan met je dochter lijkt me Kairos-tijd. En in ons werk zou je dit misschien kunnen vertalen naar de juiste zorg op het juiste moment?”

C:
“Wacht even Mieke, ik droomde even weg bij de beeldvorming van Kairos……. Maar nu weer mijn aandacht bij de inhoud, ik denk zeker dat dit is wat ik ervoer in contact met mijn dochter. En tevens dat dit de kracht bepaald van juiste zorg op het juiste moment!”

M:
“Chronos en Kairos kun je zien als  een soort van setje. Wel paternalistisch trouwens… Je zou ze ook Quanti-tijd en Quali-tijd kunnen noemen, gender neutraal, meer van deze tijd….”

C:
“Tijd en aandacht….misschien past 2 componenten-lijm dan beter voor verbinding dan secondelijm?”

M:
“Ja, dat heeft zo een verfijnende, Kairotische touch…

Even iets anders: het einde van 2022 komt in zicht….Kerst, Oud en Nieuw… Heb je een wens voor 2023?”

C:
“Ha ha, jazeker…….meer tijd!!”

M:
“Ha, ha…ik doe mee…mijn wens: vooral meer Kairos – tijd binnen de zorg!!”