Column “Lieve Mieke,” zijn

Lieve Mieke,

Afgelopen week vond ik zowaar tijd om een boek te lezen. Ik koos voor Yalom ‘Tegen de zon in kijken’. Betrapte mijzelf erop zijn schrijven over het ‘ontologische zijn’ naar het nu te vertalen….. Zou dat niet mooi zijn , wanneer we het nu ervaren vanuit een ‘dat’ we er zijn, in plaats van ‘hoe’? Klinkt zo lekker meer ontspannen, wat jij?

Warme groet Charlotte

Lieve Charlotte,

De zijnsvraag…wat is zijn ? Dat is een oude, antieke vraag. Plato en Aristoteles hielden zich al hiermee bezig. Is deze vraag niet wat te veelomvattend voor deze column ? Ik word er een beetje nerveus van…

C

En als we  focussen op het zijn in tijden van corona ?

M

…………………………………………………………………………

C

Hey , ben je er nog ?

M

Ja , ja, ik ‘was’ in dat witte stuk, dat je net zag. Is dat niet de beste illustratie van zijn in de tijd? We nemen dan een  lege ruimte op in onze column, die door de lezer ingevuld kan worden, vanuit zijn/ haar zijn in de tijd ?

C

Hmnmnmnnn…..ik weet het niet..

M

Wat denk je dan hiervan ?

Twee hulplijnen om met onze lezers dit ‘zijn’  te verkennen ?

De eerste lijn is de zijnslijn:

geboorte—————————————————————- geschatte zijnstijd

De vraag aan de lezer: waar zit je NU op deze zijnslijn ?

De tweede lijn is de COVID-19 zijnslijn

Precovidium———— praesens covidium (2019/2020/2021)—— post ( ?) covidium

De vraag : is je zijn NU / praesens covidium anders geworden ?

En dan dus het ‘hoe-zijn’, dus je doen en laten

C

Wat denk je van even beeldbellen nu ? Met beeld en geluid lukt de zijnsafstemming misschien beter ?

M

Denk je ? Vind je dit medium passen bij ons onderwerp ? Het voelt voor mij vaak als een technologisch, afstandelijk zijn, niet als een echt ‘samen-zijn’.  Alsof de emoties ge-mute worden

C

Toch maakt de technologie steeds meer deel uit van ons mens- en  psycholoog –zijn,

zeker in corona-tijd, maar dat is wellicht weer een ander onderwerp ……..terug naar het ontologische zijn…

M

Weet je wat mij eigenlijk verbaasd ?

Het ziekenhuis staat voor zijn, leven en dood, het wezen van onze existentie . Zonder angst voor de dood zouden er geen ziekenhuizen zijn, maar dit terzijde. De corona is eigenlijk een pandemische zijns- crisis met existentiele thema’s als leven en dood, eenzaamheid- samenzijn, (on) vrijheid, (on) verantwoordelijkheid, zingeving. En toch wordt er weinig gesproken over zijn. En als er gesproken wordt over zijn, dan is dat meer in de hoe- / doe- vorm. Wat te doen, webinar, draaiboek code zwart…. En in de maatschappij meer over wat je door de corona niet (meer) kunt doen

C

JA, wonderlijk eigenlijk. Maar hoe kom je dan van ‘hoe’ naar  ‘dat’, naar dat ontologische zijn ?

M

Misschien is er trouwens, zo bedenk ik me opeens, ook wel een verdieping van ons psycholoog zijn mogelijk. Sorry, ik dwaal even af..

C

Ha, herkenbaar!

M

Mondiaal  worden mensen nu door corona geconfronteerd met beperkingen en gedragsveranderingen. Voor ons hopelijk van voorbijgaande aard, maar voor veel van onze patiënten is dat niet zo. Kanker, reuma, hartfalen, MS, …de aanpassingen in je ‘zijn’ blijven. Als je om je heen kijkt dan blijkt dit geen eenvoudige opgave te zijn. Zijn we ons altijd goed bewust wat we van onze patiënten vragen ? We weten ook van onze patiënten dat je dat als je  aan den lijven hebt ervaren, bv bij een reanimatie na een hartstilstand, hoe broos en eindig je zijn is, dit zijn voller, rijker, directer kan worden : een dieper bewust-zijn. Je hoort de vogels, je voelt de zon op je gezicht. Je bent blij en dankbaar dat je er bent, mag zijn.

C

Het ontologische zijn dus. Ook in tijden van corona ? Dat zou je toch denken, gezien de zijns/bestaansonzekerheid ?

M

Dat denk ik ook. Dit ontologische zijn is latent aanwezig, als mogelijkheid. Dat vraag allereerst bewust-zijn en tijd.

C

Maar dan kan deze tijd dus een awakening experience zijn ? Voor je zijn als persoon, als psycholoog… Ik zie mogelijkheden Mieke!

M

..en voor het wereldwijde zijn?  Want hoe onwerkelijk deze tijd ook soms aanvoelt , de existentiele vragen, waar het echt om draait, worden nu gesteld

C

Zijn moet blijven dus

M

En van ego naar lego, dus samen- zijn in een groter bouwwerk, eens!