“Lieve Mieke..” over ‘polariseren plus’

Lieve Mieke,

…er komt weer een vakantie voor mij aan. Wat een heerlijk vooruitzicht! Heb al een stapeltje boeken klaarliggen ter lering en vermaak. Opnieuw betrap ik mij er op  dat een boek van Freud zich ertussen bevindt ‘Ziektegeschiedenissen’. Dat boek heeft in de afgelopen vijf jaar meerdere landen gezien, echter wel vanuit de bodem van mijn koffer.  Wonderlijk want Freud komt altijd terug in mijn werk en opleiding, duidelijk en soms juist genuanceerd, en altijd triggert hij mij. Maar die boeken…..hoe kom jij hier doorheen? Of nog interessanter, wat neem jij er uit mee?

Dat is zeker een fijn vooruitzicht! ‘Ziektegeschiedenissen’ meesurfend op de bodem van je koffer….hoe zou Freud dit duiden? ;-)

Ik heb misschien een warming-up tip voor je. Sinds enkele maanden volg ik namelijk de blog readingfreud.com Een dagelijks verslag van het lezen van de complete werken van Freud. Met associaties natuurlijk! Ziektegeschiedenissen kwam al voorbij, maar dit terzijde.

Ik herken je Freud- triggering! Vooral vanwege de rijke theorie, maar ook vanwege het prachtige verwoorden. Zijn beschouwende zinnen moet je soms een paar keer lezen, laten marineren tussen je oren om te begrijpen wat er staat. En dat kost tijd. Diepgang kost altijd tijd en dat lijkt niet helemaal meer van deze tijd.

Freud voelt dus soms als een guilty pleasure. De zorg en ons vak lijken vooral in het teken te staan van efficiency,  digitalisering, optimalisatie, korte termijn, meten is weten etc etc …

Misschien zou juist de tegenovergestelde, dus de psycho-analytische, pool wat meer opgepoetst moeten worden? En dan niet als een uitsluitende bipolariteit maar een aanvullende.

Wat bedoel je?

Het polariseren plus…   Beide polen zijn belangrijk.  Als je blijft bubbelen in je eigen pool is dat … wat narcistisch getint, een min. Wanneer je je ook verdiept in de andere, tegenovergestelde  pool krijg je – x – ofwel een + . Meer onderling begrip, groei en verbinding, polariseren plus dus

Wacht even hoor, Miek…..moet even rekenen…;-)

Nee hoor, klopt! Had die Aristoteles het toch weer bij het juiste eind, immers het geheel is meer dan de som der delen. Dus een beetje efficiëntie in combinatie met soms een beetje extra tijd en diepgang pakken… Denk dat ik zo ook mijn eclectische manier van werken direct staaf ;-)

….terug naar je vraag. Ik lees graag en veel. Sommige teksten zijn in ons vak, maar ook in de literatuur klassiek. Het wonderlijke is: je kunt ze blijven herlezen en je ontdekt steeds weer wat nieuws. Ik denk nu aan de brieven van Vincent van Gogh. Deze brieven hielpen Ramsey Nasr, zo las ik in de Volkskrant, door de pandemie. Hij heeft deze brieven bewerkt tot het Poeziegeschenk 2022, getiteld Wij waren onder de betovering. De woorden zijn van van Gogh, maar Nasr heeft deze ‘verdicht’. Zo mooi: deze  door- ontwikkel-ling in de tijd….  Neem deze dichtregels over de jeugd, die voorbij is:

Ik bedoel de tijd dat men niet voelt dat men leeft/

En zonder moeite leeft

En zo had ik de jeugd nog nooit gezien…

Twee mannen, in de tijd en plaats gescheiden, maar elkaar vindend in woorden over klassieke levensthema’s, eenzaamheid, verdriet, liefde…

Laat me raden: polariseren plus :-)

Ja, en soms is het ook heel fijn om even zonder zware woorden te zijn. Dus: je boeken ter lering en vermaak….. neem ze allemaal mee, haal uit allen wat voor jou ertoe doet en vanzelf kom je tot de juiste som der delen, niet alleen in inhoud maar ook in tijdbesteding ;-)